SM42

Historia konstrukcji

Lokomotywa SM42 (6D, Ls800 - zonaczenia fabryczne i przemysłowe) była pierwszą polską konstrukcją lokomotywy spalinowej "z prawdziwego zdarzenia", chociaż niewątpliwie do jej powstania przyczyniły się doświadczenia z eksploatacji serii SM30 oraz importowanych lokomotyw SM40 produkcji węgierskiej.

Dokumentację lokomotywy opracowano w poznańskim Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Pojazdów Szynowych w 1961 roku, a następnie powierzono produkcję chrzanowskiemu "Fablokowi". Prototyp lokomotywy SM42 opuścił "Fablok" w 1964 roku z numerem fabrycznym 6276 i w pierwszym okresie był poddawany testom w warszawskim COBiRTK.
W konstrukcji lokomotywy zastosowano 8-cylindrowy widlasty silnik spalinowy a8C22 o mocy 800 KM, prądnicę główną LSPa-740 o mocy 485 kW, przekładnię elektryczną oraz cztery elektryczne silniki trakcyjne LSa-430 o mocy ciągłej 101 kW. Wyposażenie elektryczne uzupełnia prądnica pomocnicza LSPu-280 (o mocy 10 kW) i bateria akumulatorów. Hamulec powietrzny systemu Oerlikona wspomagany jest hamulcem ręcznym działającym na jeden ("tylny") wózek lokomotywy.
Prototyp przekazano dla PKP dopiero w 1967 roku, więc pierwszymi egzemplarzami lokomotywy na PKP były 002 i 003, które przyjęto w marcu 1965 roku. Pierwsze egzemplarze SM42 trafiały do lokomotywowni Warszawa Odolany, następne (do numeru 100) do Legnicy, Piotrkowa, Oleśnicy, Wrocławia, Szczakowej, Tarnowskich Gór i Gdańska Zaspy.

W 1972 roku opracowano wersję lokomotywy 6D/M z przeznaczeniem na eksport dla kolei marokańskich.

Poza lokomotywami trafiającymi na PKP z bieżącej produkcji, kilkanaście egzemplarzy miało ciekawszy rodowód. Z przebudowanych lokmotyw SP42 powstały 011" i 012", lokomotywy 1063-1065 i 1154-1156 zostały kupione od przemysłu.

Obecnie lokomotywy SM42 są przebudowywane przez firmę Newag do standardu 6Dg, który min. posiada silnik spalinowy CATERPILLAR C27 oraz nowy wygląd zewnętrzny. Ze starej stonki zostaje tylko ostoja wraz z wózkami.

Dane techniczne